Eva en Toine weer samen in Nieuw Zeeland

Lieve allemaal,

Ik ben nu alweer een maandje terug in Nieuw Zeeland. Tijd voor weer een paar verhalen en foto’s…

Mijn tijd in Zuid Afrika is heel goed verlopen. Het was fijn om weer bij de mensen van Bobbi Bear te zijn en ik heb in Pietermaritzburg veel bijzondere mensen mogen ontmoeten. Het was wel even spannend om bij het vertrouwde Bobbi Bear weg te gaan naar een plek waar ik niemand kende. De Bobbi Bear familie drukte mij op het hart dat ik echt moest bellen als ze daar niet aardig waren, dan zouden ze me meteen op komen halen. Dat was wel een rustig idee. Maar het bleek absoluut niet nodig te zijn. De mensen in Pietermaritzburg waren juist heel erg aardig. Ik ben echt met open armen ontvangen.

Ik kreeg de kans om bij een Zulu familie in te wonen. Een familie bij wie ik me echt thuis voelde. Ik kreeg een tweede moeder. Haar kennis van het Engels was niet heel uitgebreid, en mijn Zulu was minimaal. Maar desalniettemin hebben we heel veel tijd samen doorgebracht in de keuken. Zij leerde mij Zulu recepten. En ik bestudeerde haar talent op de naaimachine. Zonder patronen wist zij echt van alles in elkaar te zetten. Waaronder uiteindelijk ook een hele mooie Zulu jurk voor mij. En als ik thuis kwam van de stad zette zij een kopje thee voor me neer met een koekje of een muffin of een stukje taart. Dit deed mij denken aan mijn eigen moeder die als ik thuiskwam uit school ook altijd een kopje thee voor me klaar zette. Dus het was niet moeilijk om me thuis te voelen bij mijn Zulu moeder. In het dorp kende iedereen me bij mijn Zulu naam: Lungile. Als ik in de ochtend naar de taxi liep werd ik van alle kanten toegeroepen, Lungile, Lungile, Lungile how are you… Binnen een week wist het hele dorp van mijn aanwezigheid. Ze waren heel verbaast dat ik er voor koos om in hun dorp te wonen. Maar wilde er vooral voor zorgen dat ik daar geen spijt van zou krijgen. Dus ze waren allemaal super aardig en behulpzaam.

Bij de organisatie in Pietermaritzburg heb ik heel veel informatie kunnen verzamelen voor mijn onderzoek. Het team waar ik elke dag mee op stap ging was over het algemeen van mijn leeftijd. En wat heb ik een lol met ze gehad!

Aan het einde van mijn tijd in Zuid Afrika kwam mijn moeder me opzoeken. Dat was wel even heel bijzonder. We hebben even heerlijk bij kunnen praten op de mooiere plekjes van Zuid Afrika, zie de foto van ons in de Lilani Hot pools. Dit bleek een vergeten paradijsje te zijn.

Ook gaf het mij de kans om haar aan iedereen voor te stellen. Mijn twee moeders bij elkaar die allebei over hun dochter spraken was wel een van de hoogtepunten van onze trip. En wat hebben we gelachen toen oma er ook nog even bijgeroepen werd.

Het was erg fijn om mijn moeder te laten zien waar, hoe en met wie ik de afgelopen 5 maanden geleefd had. En iedereen daar was ook super enthousiast om mijn moeder te ontmoeten. En natuurlijk was het eerste wat iedereen zei: jeetje wat lijken jullie veel op elkaar; ‘one face’!

En toen waren de 5 maanden om en ‘mocht’ ik weer terug naar Toine. Wat was en is het fijn om weer bij hem te zijn. We hebben elkaar wel heel erg gemist in die 5 maanden. Maar des te meer waarderen we nu elk moment dat we samen hebben. Snoef kon der snufferd niet geloven toen ik opeens weer voor haar neus stond. Wat was ze blij. Ik weet niet of ze verwacht had mij ooit nog terug te zien?

Twee dagen nadat ik thuis was gekomen moest ik weer voor de klas staan. Het was wel even een beetje stressvol om met jetlag voor een groep nieuwe studenten te staan. Maar het feit dat ik ‘vers’ terug was uit het ‘veld’, was inspirerend genoeg voor hun om mijn onvoorbereidheid te vergeven, hoop ik.

Dus ik zit er weer midden in. Als ik niet aan het les geven ben probeer ik mijn eindeloze hoeveelheid data te organiseren. Nu wordt het tijd om iets slims te gaan schrijven over alle informatie die ik verzameld heb. Gelukkig hoeft dit niet morgen al klaar te zijn, daar heb ik nog de komende 3 jaar voor…. 

Ik hoop dat jullie een heerlijk zomer hebben gehad. In de finale van de wereldkampioenschappen staan was in ieder geval een goed begin van de zomer. Wat was dat een feest in Zuid Afrika zeg. Heb nog 1 wedstrijd in het stadion gezeten: NL tegen Slovakia. Toen bleek ik toch nog wel echt een Hollandse hoor. Zo trots als ik was op ‘onze’ jongens.

Rest mij nu alleen jullie nog even te wijzen op de nieuwe foto’s die Toine en ik geplaatst hebben.

Heel veel groetjes van ons beide.