Herfst in Christchurch...

27 april 2010 - Christchurch, Nieuw-Zeeland

Hallo allemaal,

De laatste update vanuit mij in Christchurch is zwaar overdatum, excuses daarvoor! Te druk met avonturieren! Vandaag is een koude, regenachtige dag zonder golven. Een perfecte dag om koekjes te bakken (Bert, ik heb de Texas Chewy gemaakt, smaak is goed, de structuur heeft nog wat werk nodig…) en om weer eens wat van mij te laten horen.

Waar te beginnen….? Het is een hele leuke zomer geweest, gevuld met veel avontuur, nieuw werk en leuke visite. We hebben veel canyons gedaan, hele spectaculaire en sommige waar nog nooit iemand in is geweest. Er staan wat foto’s op de website van het bedrijf wat mijn canyoning wetsuit heeft gemaakt: http://www.seventhwave.co.nz/reviews.html Het begint nu flink af te koelen, een mooie dag is nu rond de 17°C, een kouwe dag 4°C. Altijd een beetje een trieste tijd van het jaar maar het is goed om te weten dat de winter weer voor de deur staat. Ik heb geprobeerd om een ski patrol baan te krijgen in de buurt van Christchurch (de Craigieburn Range voor de kenners) maar dat is niet gelukt. Er zijn veel mensen die ski patroler willen zijn, begrijpelijk als je de hele dag een beetje kan rondskien en lawines mag afzetten met explosieven! Het is niet heel erg want ik heb mijn baan als operations manager bij Adrenalin Forest nog steeds. Als ik een baan in de sneeuw had gevonden had ik die positie op moeten zeggen wat ook zou betekenen dat ik volgende zomer weer nieuw werk zou moeten gaan zoeken.

Het is flink druk geweest op mn werk. Mn Franse baas Jean heeft dit park drie jaar geleden gebouwd en het begint nu langzamerhand bekent te worden dat het een leuke activiteit is dus het wordt steeds drukker. Het was het eerste seizoen dat Jean een manager heeft aangenomen en hij is er heel blij mee. Voorheen werkte hij 7 dagen per week en nu werkt hij 5 halve dagen dus hij kan lekker gaan duiken en vissen. Ik kan het heel goed vinden met Jean maar ik vind het altijd leuker als hij er niet is, dan kan ik lekker de baas spelen. Als we allebei werken is er eigenlijk niet genoeg werk. Jean houdt van praten en als hij eenmaal begint stopt hij niet meer. Dat is natuurlijk heel gezellig maar ik voel me dan schuldig dat er niet gewerkt wordt. De schoolvakantie is nu afgelopen en nu is het heel rustig. Komende winter gaan we het park aanpassen en hopelijk een nieuw park in Wellington bouwen. Jean en ik gaan dan om beurten naar Wellington om te bouwen en de ander blijft dan in Christchurch om het park te runnen.

Daarnaast ben ik aan het proberen om een canyoning training programma op te zetten. Sinds het ongeluk begin 2008 op het Noordeiland is canyoning flink in de media gekomen. Daardoor is het langzaam duidelijk geworden dat kiwi’s eigenlijk te weinig van canyoning af weten en dat er een opleidings systeem ontwikkeld moet worden. Ik bruis van enthousiasme en ideeen om daar wat mee te doen. De sport groeit nu heel snel maar de kennis blijft achter. Ik heb een plan geschreven en een cursus uitgewerkt, helemaal klaar voor gebruik. Ik heb met een aantal belangrijke mensen in de buitensport industrie gesproken en die waren erg enthousiast over mijn plannen. Het jammere is dat er daarna niets volgt. En dat is iets wat ik hier nu al een paar keer heb ervaren. Veel kiwi’s zijn erg behulpzaam als je ze face to face spreekt maar vaak blijken het valse beloftes te zijn. Waarom kan ik nog niet helemaal begrijpen, misschien zijn ze te beleefd om te zeggen wat ze echt vinden. Ik blijf ze gewoon achter hun kont aan zitten en hopelijk krijg ik dan weer eens een reactie.

En van Eva hebben jullie laatst een berichtje gelezen. Ze is nu al twee maanden weg, ik mis haar al sinds dag 1 en dat wordt niet beter naar mate de tijd vordert. Gelukkig kunnen we vaak bellen via skype. Ik vind het heel stoer wat ze doet in Zuid Afrika en ik ben enorm trots op haar maar toch heb ik liever dat ze hier bij mij is. Het leven zonder Eef is wel heel anders. Alleen maar kerels in huis (en Snoef). Craig de Canadees en ik. Maar ondanks de afwezigheid van vrouwelijk invloed gaat het goed met ons. Het is niet dat we elke dag pizza eten en bier drinken zoals jullie misschien wel denken! We koken om beurten. Craig kan lekker koken en dat motiveert mij om elke keer wat lekkers te maken. Snoef is ook heel blij met Craig. Ze gaan vaak samen rennen op het strand. Snoef komt tegenwoordig met mij mee naar mn werk en dat vind ze fantastisch (tenminste dat denk ik). Ze kan de hele dag rond banjeren in het bos wat vol ligt met haar favoriete speelgoed: denneappelen! De meeste klanten vinden het ook leuk, vooral de kinderen, die vinden spelen met snoef soms leuker dan het klimmen in het park. Het scheelt mij ook een hoop tijd want aan het einde van de dag is ze helemaal kapot en hoeft ze niet meer uitgelaten te worden.

Sinds twee weken hebben we een nieuwe gast in huis, Dan uit Zuid Afrika. Dan en ik werkten samen op de Tafelberg in Kaapstad in 2005. Dan is nu in Nieuw Zeeland om klimervaring op te doen. Hij wil een berggids worden en heeft wat hogere bergen nodig dan in Zuid Afrika. Het probleem nu is dat hij geen werkvergunning kan krijgen en waarschijnlijk weer terug naar huis moet. We zijn hard op zoek naar een werkgever die hem kan helpen maar dat is niet zo makkelijk. In de tussentijd woont hij bij ons en dat is gezellig. Scott mijn ouwe huisgenoot was vorige week op visite. Hij woont op het Noordeiland en werkt als koeienboer. Elk jaar zoeken we elkaar op om een paar dagen wat leuks te doen. Dit jaar werkte het weer helaas niet mee. We wilden een berg beklimmen in de buurt van Mt Cook. De weersvoorspelling was niet goed dus in plaats daarvan zijn we gaan canyoningen. Daarna zijn we naar Ohau voor een sollicitatie gesprek voor Dan. Craig de skifield manager had nog even geen tijd en zei dat ik het skigebied moest laten zien aan Dan en Scott. Dus wij zijn in de Toyota Landcruiser uit 1976 gesprongen en zijn over de kale skipistes omhoog gereden. Behoorlijk spannend was dat, niet alleen omdat het belachelijk stijl was voor een auto maar ook omdat de auto official al 9 een old timer is!!! We waren alledrie bloednerveus maar ik heb wel eens gehoord dat je elke dag iets moet doen wat je eng vindt….dat was die dag zeker gelukt!

Dat was het zo ongeveer wel. Ik zal ook snel wat nieuwe foto’s uploaden.

Geniet van de lente daar, de mooiste tijd van het jaar, ik ben jaloers!

Groetjes!

Toine

Foto’s

2 Reacties

  1. Gerda:
    27 april 2010
    Lieve schat
    Wat ben ik toch blij dat je je zo vermaak
    maar wat ben je toch een hufter om met zo,n oldtimer
    zukke stijle bergen op te gaan.alstot je dat weer doen kom ik je psoonlijk terughalen.
    liefs van je moeder.
  2. Den:
    29 april 2010
    Hee Toinetje!
    Mooi verhaal weer makker, ook aan de foto's te zien gaat t allemaal goed. Mooie actiefoto van je nieuwe plankie!
    Ben nog steeds errug trots op je, en ook op Eva uiteraard.

    x Den