Vorst op de Homy!!

G’day friends!

Met veel pijn en moeite wordt dit berichtje geschreven, niet omdat het niet leuk is om te doen maar omdat het zo koud is dat de vingers het slecht doen. We zijn vanochtend voor het eerst wakker geworden met vorst op de bus. En denk dan niet dat het in de bus warmer is dan buiten, de temperatuur is namelijk precies hetzelfde! Dus zit ik hier nu in mijn donsjas een berichtje aan jullie te typen. Jullie horen het al, we hebben het hier behoorlijk zwaar!

We zijn nu in de buurt van Queenstown, de adrenaline hoofdstad van NZ. Echt ongelofelijk hoe groot het is geworden sinds 9 jaar geleden toen ik Geert opzocht. Bijna niet te herkennen. De bekende plekken die toen zo makkelijk te vinden waren zijn nu verstopt tussen de nieuwe gebouwen. Het begint net zo groot als Christchurch te worden. Er wordt ook flink gefeest door jonge reizigers. Er is zelfs een campsite waar je een ‘lawaaiborg’ moet betalen die je dus alleen terugkrijgt als je geen lawaai hebt gemaakt…?! Wij (de wat oudere en volwassen reizigers…) hebben een rustig, gratis plekje in de bergen gevonden waar de eenden het meeste lawaai maken.

Eindelijk weer een geschreven berichtje van ons. We zijn de laatste tijd flink actief bezig geweest. Een hoogtepunt was het klimmen bij Charleston, een klimlokatie aan de westkust. En als ik zeg aan de west kust bedoel ik AAN de westkust. De wanden kwamen rechtstreeks uit de oceaan. En dan hadden we het zo getimed dat we gingen klimmen toen er gigantische golven uit het westen kwamen die stuksloegen op de wanden en het was nog hoog tij ook! Nadat we een paar routes geklommen hadden die iets verder bij het water wegwaren besloten we te wachten op laag tij om dan de andere routes dichter bij het water te klimmen. Een paar uur later met laag tij kwamen we terug en zagen we dat de golven we nog hoger waren geworden! Er waren nog een paar routes over die we wel konden klimmen. Op een gegeven moment was ik boven aangekomen en zat ik op het puntje (ja pa en ma, wel vastgebonden, altijd!) om Eva te zekeren toen zij naar boven kwam. Ineens zag ik een gigantische set golven aankomen dus ondanks dat we ver bij het water weg waren begon ik me een beetje zorgen te maken. Terwijl ik Eef gebaarde dat ze de golven in de gaten moest houden zag ik een stuk of vijf dolfijnen in de laatste, grootste golf sprongen en salto maken!! Het was alsof ze ons wilden waarschuwen! We hadden ze al eerder gezien maar toen waren ze rustig aan het baantjes trekken. Wat een ervaring!

Na Charleston zijn we verder naar het zuiden gereden naar Greymouth waar ik met een Amerikaan het water ingedoken ben. De golven waren zo hoog dat we meteen weer met plank en al terug op het strand werden gesmeten. Misschien is het beter om met wat locals te gaan praten dachten we. Een local vertelde dat we beter via de rivier om de pier heen konden peddelen. Dat was inderdaad makkelijker maar een stuk smeriger, overal dreef hout en afval en het bleek later dat we net naast een rioolpijp het water ingesprongen waren…..cheers mate!

Toen door naar de beroemde glaciers, Franz Josef en Fox, waar we achter de rest van de toeristen aan liepen om ze te bekijken. Evengoed onwijs indrukwekkend gebied! Dikke rivieren die uit de gletsjers komen, leuk om te kayaken denk ik, misschien een beetje koud. Onderweg waren we al een paar keer een stel Zweden tegengekomen dus leek het ons leuk om met hun opzoek te gaan naar de volgende campsite. We zijn toen beland op Gillespies Beach, een ongelofelijk mooie plek. Tijdens het pannenkoeken bakken braken de wolken boven de gletsjers en Mount Cook(!) open en ging aan de andere kant de zon onder boven de oceaan. Een van de mooiste zonsondergangen ooit en de bergen werden vuurrood verlicht dus we wisten echt niet meer welke kant we op moesten kijken….Ik ben me maar op de pannenkoeken gaan concentreren. De volgende dag vroeg op om de Copland track te gaan doen. Tweedaagse wandeling de bergen in, naar een hut met natuurlijke hotpools. Na zeven uur lopen weet je niet wat je ziet…je bent in semi-alpien terrein met besneeuwde toppen en ijs om je heen en dat alles zie je vanuit een natuurlijk bad van een graad of 35!! Heerlijk voor de spiertjes trouwens!

We gaan hier in Queenstown weer een beetje netwerken en misschien werk zoeken. Eigenlijk is dit niet helemaal de plek waar we willen werken maar we moeten onze opties een beetje openhouden zodat we straks zelfs misschien kunnen kiezen. Wanaka was eigenlijk een leuker dorp ook met skigebieden dus misschien is dat wel wat. We gaan straks koffie drinken met een oude vriend van Geert, Etienne, die woont al lang in deze buurt dus misschien kan die ons verder helpen. We gaan hier in de buurt ook nog klimmen en een mooie wandeling maken. Daarna richting de Fjordland aan de westkust, ook iets wat je gezien moet hebben schijnt.

De afgelopen dagen hebben we weer met een aantal van jullie geskypt, erg goed om jullie te spreken en te zien, ook wel een beetje belastend voor onze heimwee-gevoelens. Bij jullie is het zomertijd, bij ons gaat de wintertijd straks in dus dan is het verschil 14 uur of 10 uur, ligt eraan welke kant je op kijkt. Maakt het in ieder geval lastiger om een gunstige tijd te kiezen om te internetten, denk dat wij maar gewoon vroeg op moeten dan.

Heel veel liefs van ons.

En vergeet niet naar de nieuwe foto’s te kijken.

Take care!

Eva en Toine.